....Στίβος ασκήσεως οι Καρυές! Έρωτι θείω την ψυχήν τρωθέντες οι οικιστές τους , στο πέρασμα τόσων αιώνων! Άγρυπνοι φύλακες των προσταγμάτων του Χριστού μας! Σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα αγωνιστών της πίστης βρισκόμαστε και πάλι. Ο Γέροντας στο κελί –σύννεφο καθισμένος με αρκετούς προσκυνητές στο υπαίθριο φτωχό του αρχονταρίκι. Επίγονος Καρεωτών Αγίων, με την υψούσαν ταπείνωση, σε κάθε λόγο και παραμικρή κίνησή του!
main menu
Απενεργοποιημένη Λειτουργία
14 Φεβ 2024
Αυτοί που νομοθετούν όσα πληγώνουν τον Χριστό μας...
11 Ιουλ 2023
Η παστρική εξομολόγηση...(Με ένα τετράδιο στην Παναγούδα…)
Ήθελε μόνο να τον δει! Να εκπλαγεί το μέσα του στο πρώτο αντάμωμα της ματιάς του! Να δροσιστεί με μια του κουβέντα μόνο! Καλοκαιράκι ήταν στα μέσα του! Μπορεί και 12 του Αλωνάρη! Δεν θυμάται ακριβώς! Δεν λησμονά το καταμεσήμερο στα μέρη της Παναγούδας 40 χρόνια πριν! Στάθηκε έξω στην αυλή μαζί με άλλους πολλούς! Ζωγραφισμένη η αδημονία στο πρόσωπά τους! Βγήκε μετά από λίγο ο Γέροντας! Πως αγκάλιαζε τους νιόφερτους!
-Καλώς το παλικάρι,
είπε και ο Αθανάσιος ένιωσε, πως αυτές ήταν οι πιο γλυκές λέξεις που είχε ποτέ
του ακούσει! Σουρούπωνε πιά, όταν ήρθε η σειρά του να δει τον Γέροντα κατά
μόνας! Ξεκίνησε να του μιλά για όσα τον ταλάνιζαν…
-Αθανάσιε για
όλα αυτά που μου λες, ένα είναι το φάρμακο παιδάκι μου! Η παστρική εξομολόγηση!
Τίποτε άλλο! Αυτό θα σε λυτρώσει!
Δεν το κατάλαβε το
για πότε επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και για πότε ξαναβρέθηκε ύστερα από λίγες
μόνο μέρες στην αυλή του Γέροντος Παϊσίου! Ακολούθησε την συμβουλή του! Είχε επιστρέψει
μαζί με ένα τετράδιο…παραμάσχαλα! Γεμάτο εκείνο από αμαρτίες! Εγκαύματα ηδονών,
τραύματα και μώλωπες από τα αμείλικτα πάθη της πειραστικής νεότητας… Σχεδόν το
γέμισε εξιλεωτικά ως το τέλος του! Μα δεν αρκούσε μόνο αυτό! Ήταν έτοιμος και
αποφασισμένος όσο ποτέ του, να μην
παραλείψει ούτε μια λέξη μπροστά στον Γέροντα! Του το έδειξε λοιπόν με λαχτάρα,
μα η απάντησή του του έκοψε τον ενθουσιασμό!
-Δεν
εξομολογώ εγώ παιδάκι μου! Δεν έχω ιεροσύνη! Εγώ είμαι ένας αμαρτωλός μοναχός!
Μην απογοητεύεσαι! Δόξα τω Θεώ! Υπάρχουν πνευματικοί ενάρετοι και ευλαβέστατοι!
Θα σου πω, πώς να πας να συναντήσεις τον δικό μου πνευματικό τον παπά-Νικόδημο!
Αν δώσει ο Θεός και τον βρεις…θα σε αναπαύσει
ο Γέροντας! Μακάριος και πτωχός! Τα αρετής τέκνο εκλεκτό! Για να καταλάβεις,
κάποτε μου παραπονιόταν ότι έκανε αγρυπνία και δεν είχε μια στάλα λάδι για το
καντήλι! Θεοσκότεινα μέσα στο κελί και εκείνος με ένα αποσωμένο κεράκι διάβαζε
τα γράμματα των ακολουθιών.
-Ξαφνικά Παϊσιε,
άρχισε να μου περιγράφει, γέμισε με Φως το κελί! Ω πόσο Φως! Δεν ξέρω αν χθες
τη νύχτα το αντιλήφθηκες και εσύ! Όλη η περιοχή μας ήταν γεμάτη από Φως! Και το
έλεγε έτσι απλά σαν να σου περιέγραφε κάτι τόσο καθημερινό! Καταλαβαίνεις παιδί
μου ποιον θα πας να συναντήσεις;
Μετά από λίγο
ήταν έξω από το κελάκι του! Έδωσε ο μακρόθυμος Κύριος και ήταν εκεί!
-Σε περίμενα!
του είπε σαν τον είδε, με το που άνοιξε με δυσκολία μια σιδερένια μαγκωμένη από τον χρόνο πόρτα! Με ένα
χιλιομπαλωμένο ράσο, με γένια και μαλλιά απεριποίητα και κολλημένα από την
αλουσία! Μα με ένα ασύλληπτο φως να ξεβγαίνει από το μέτωπο και τους κροτάφους…
Και ευωδία! Απερίγραπτη ευωδία!
-Πήγαινε
παιδί μου μέσα στον Ναό και αν θέλεις διάβασε τον 50ο ψαλμό! Τον
γνωρίζεις;
-Βέβαια πάτερ
Νικόδημε! Να είναι ευλογημένο!
Πήγε και στάθηκε μέσα στο εκκλησάκι και ξεκίνησε να απαγγέλει μεγαλοφώνως και εύηχα το ελέησόν με ο Θεός! Αργά και καθαρά, να ακούει και ο Γέροντας που ήταν ακόμα στην αυλή. Μπήκε ύστερα από ελάχιστα και πλησίασε την ωραία πύλη! Πήρε στα χέρια του το πετραχήλι που ήταν σε ένα κρεμασταράκι πάνω απ΄το δεξί βημόθυρο σιμά στον αφέντη Χριστό. Εκείνον πλησίασε σέρνοντας αργά τα πόδια του ο πατήρ Νικόδημος…Ο Αθανάσιος συνέχιζε να απαγγέλει με απαράλλαχτο το ύφος: -Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου… Μα χαμήλωσε απότομα όταν άκουσε τον παπά με τρεμάμενη φωνή να συλλαβίζει τραυλίζοντας: Κύ…κύ..ριε Ι…Ι..Ιησού…ε…ε…ελέ…ησόν…με…Σαν να έβλεπε κάτι τρομερό, που τον έσπρωχνε προς τα πίσω, συνέχιζε με εντεινόμενη τη συστολή, σαν φοβισμένο μωρό, να μαζεύει τους ώμους του, στην κυριολεξία τρικλίζοντας, με το κεφάλι τελείως κατεβασμένο…Σταμάτησε την απαγγελία ο Αθανάσιος! Κατάλαβε ότι ο Γέροντας εκείνη την ώρα είχε την αίσθηση της ολοζώντανης παρουσίας του Χριστού. Πώς μπορούσε να συνεχίσει να απευθύνεται στον Πανοικτίρμονα Πατέρα Θεό, με το πομπώδες και το επιτηδευμένο, που του φανέρωσε τόσο διακριτικά και αληθινά ο Γέροντας; Διέκρινε αυτός ο αγιασμένος, τα στομφάζοντα χείλη της καρδιάς του…Σχεδόν ψιθυρίζοντας και με πρωτόγνωρο δέος πλέον, ψέλλισε τα τελευταία λόγια του ψαλμού.
Ήρθε και στάθηκε δίπλα του ο παπά Νικόδημος.
-Ωραία είναι
εδώ Γέροντα! Μακάρι να μπορούσα και εγώ να μείνω στο Όρος να μονάσω!
-Εσύ παιδί
μου, θα κάνεις οικογένεια με τη χάρη του Θεού! Πες μου τώρα τι σε βαραίνει;
Ξεκίνησε να
διαβάζει με συντριβή από τα γραμμένα του τετραδίου! Στην αρχή ο πάτερ τον άκουγε σιωπηλός!
Είχε περάσει αρκετές σελίδες, όταν του είπε να συνεχίσει και να μην σταματήσει,
ενώ εκείνος βγήκε έξω και απομακρύνθηκε στο τέρμα της αυλής, όπου άρχισε να
σκαλίζει κάτι λάχανα και ζαρζαβάτια που είχε φυτεμένα! Του έκανε μεγάλη εντύπωση του Αθανασίου αυτό
το γεγονός, αλλά έκανε υπακοή και σε λίγη ώρα είχε τελειώσει το τετράδιο των
αμαρτιών του. Έβαλε όμως λογισμό και φυσικό ήταν τούτο, ότι τα μισά και παραπάνω
από όσα είχε αναγνώσει, δεν τα είχε διόλου ακούσει ο Γέροντας από εκεί που
βρισκόταν…Έπειτα από λίγο ξαναμπήκε μέσα και τον κοίταξε κατάματα. Άρχισε
λοιπόν να του μιλά και να του δίνει σοφές συμβουλές, για όλα όσα είχε διαβάσει…Κυρίως
για εκείνα, που υποτίθεται ότι ποτέ του δεν άκουσε!!Δεν λησμονά ποτέ εκείνη
την…παστρική ημέρα, την γενέθλιά του, στο κελίον του Γέροντα Νικοδήμου
του πνευματικού του Αγίου Παϊσίου! Στον Ουρανό οι Άγιοι μαζί πρεσβεύουν για
όλους μας και για τον Αθανάσιο το πνευματικοπαίδι τους! Θυμάται ότι εκείνη την
ημέρα ο πατήρ Νικόδημος του έδωσε ένα μικρό κομμάτι βαμβακιού με λαδάκι από το
καντήλι του Χριστού! -Πάρε Θανάση παιδί μου από το λαδάκι αυτό να το έχεις!
Παραμονές της μνήμης του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη γράφτηκε αυτό το διήγημα με τις μυρωμένες και φωτοβόλες θύμησες. Στον Ουρανό, νέφη απειραρίθμων αγίων, που δεν δοξάστηκαν ποτέ στη γη, σαν τον ταπεινό πατέρα Νικόδημο τον Κρήτα. Και άλλα, που ευδόκησε ο Κύριος να μας είναι γνωστά και ευλαβώς να τιμούμε κάθε χρόνο την αγία τους μνήμη, σαν τον ασκητή της Παναγούδας τον πεφιλημένο. Όσο όλοι αυτοί έζησαν επι γης, συνέβαινε κάτι το εκπληκτικό, που συνεχώς πιστοποιείται από όσους είχαν την ευλογία να τους ζήσουν! Είχαν την αίσθηση του Θείου υπεραισθητού και την ασύληπτη εμπειρία του ακτίστου Φωτός...Κατόρθωσαν όμως και για αυτό τόσο μας αναπαύει η μνήμη τους, όλα αυτά τα υπέρλογα, να τα σμίξουν με την ταπείνωση της αυτομεμψίας του εσχάτου των αμαρτωλών...Τούτη την οδό της Αγιότητας, καλούμαστε όλοι να πορευθούμε! Αδύνατο αυτό, θα αντιτάξουν και πάλι οι πολλοί τούτου του κόσμου! Τίποτα το αδύνατο για τον Άγιο Θεό, που πάντοτε ενισχύει! Αρκεί μόνο αυτή η οδός να ξεκινήσει με μια...παστρική εξομολόγηση...
Νώντας
Σκοπετέας
Αληθινή ιστορία
όπως διασκευάστηκε σε διήγημα.
Από καρδιάς
ευχαριστούμε τον αδελφό μας Αθανάσιο Α. που με αγάπη Χριστού μας διηγήθηκε προς
δόξαν Τριαδικού Θεού και ωφέλεια ψυχών.
20 Μαΐ 2023
Στην εξορία το δαιμόνιο...(+ π.Εφραίμ Σεραγιώτης)
Είναι πολλά και λίαν συγκινητικά τα
μηνύματα που έχουν στείλει αδελφοί μας στην εκπομπή με αφορμή το πολυμερές αυτό
αφιέρωμα στον μακαριστό Άγιο Γέροντα. Θυμήθηκε η αδελφή μας η Αγγελική, όταν
αξιώθηκε να γίνει ανάδοχος στο Ιερό μυστήριο της Βαπτίσεως που τέλεσε ο ίδιος ο
παπά-Εφραίμ. Την συγκλονιστική ιεροπρέπεια, με την οποία ετελείτο και η
παραμικρή φαινομενικά λεπτομέρεια. Και όταν στα μέρη της λιτής, την ώρα της ανάγνωσης
των αφορκισμών, την κάλεσε να φτύσει και να φυσήξει σταυροειδώς τρείς φορές, θυμόταν
την εμφατική και εναγώνια παράκληση του Γέροντα, τούτο να τελεστεί ορθώς και όχι βιαστικά! Θυμηθήκαμε λοιπόν διαβάζοντας αυτό το
μήνυμα της αδελφής μας, ένα από τα αμέτρητα αποκαλυπτικά και διαφωτιστικά του
ομιλήματα, για εκείνη την φριχτή στιγμή του εξορ(κ)ισμού του δαιμονίου, την οποία οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ευτράπελη και χαριτωμένη με αίσθηση
ακραιφνώς φολκλοριστική, ότι συντελείται μια αληθινή πάλη από τον Ιερέα και τον ανάδοχο, ώστε να εκδιωχθεί
δυνάμει Παρακλήτου Βασιλέως Ουρανίου το δαιμόνιο, που εμφωλεύει στο περικάρδιο
του ανθρώπου. Εκβάλλεται λοιπόν, έλεγε ο Γέροντας και εκείνο πλέον θα επιστρέψει
με συνοδεία αμετρήτων διαμονίων ύστερα από κάποια χρόνια κοντά στην παιδική-εφηβική
ηλικία και παραμένει εκεί, πολιορκώντας τον άνθρωπο, ως την στερνή του κυριολεκτικά πνοή.
Καταλαβαίνουμε όλοι μας λοιπόν, πόσο σημαντικό έιναι σε αυτήν την επιστροφή του
εκδιωχθέντος κατά την Ιερά βάπτιση δαιμονίου, ο άνθρωπος να είναι θωρακισμένος
και προστατευμένος με τα φρούρια και τα κάστρα των Αγίων και σωστικών μυστηρίων
της Ορθόδοξης πίστης μας…
Νώντας Σκοπετέας
Με αποσπάσματα από το 5ο μέρος
μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων
στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο
Πεντηκοστάριον του 2023.
13 Μαΐ 2023
Αναπολόγητος θα σταθείς…(+Γ.Εφραίμ Σεραγιώτης)
....καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.(Ιω. 4,24)
Ξημέρωσε
Κυριακή κι Ανάσταση! Γυρίζεις το βλέμμα πίσω σε όλα τα ανούσια και άνυδρα
χρόνια της ζωής σου, που δεν μερίμνησες να προσκυνήσεις έστω μια φορά το εωθινό Ευαγγέλιο και να ακούσεις την ορθρινή
Αναστάσιμη εξιστόρηση των μυροφόρων γυναικών και των αγγελιοφόρων της Νίκης της
Ζωής! Και έπειτα εκ του ύπνου εξεγερεθείς, ακούς τον χτύπο της καρδιάς σου και δοξολογείς
ξανά, για την πρώτη ημέρα του Κυρίου, που σε αξίωσε να σταθείς στην μελαγχολικά...άδεια
Εκκλησία την ώρα του εξαψάλμου…Πρώτη σου φορά, απ’ τις πολλές που παρακάλεσες τότε εξιλεωτικά
να υπάρξουν…Και όντως έδωσε ο Θεός και έζησες ως σήμερα πολλές Κυριακές και
γιορτάδες της Αγίας Πίστης.
Μα δεν αρκεί μόνο η επιστροφή…Δεν σταματούν όλα την Κυριακή του Ασώτου…Τότε ναι, όλα ξεκινούν, μα έχεις έπειτα να διαβείς ατερμάτιστο δρόμο μετανοίας και αναγέννησης συνεχούς…Μην επαναπαύεσαι λοιπόν στην αυταρέσκεια της αυτοδικαίωσης και της ταύτισής σου με τους… ήρωες του Ευαγγελίου…Θυμήσου τον Μεγάλο Αντώνιο και το δικό του…όχι ακόμα…πριν πανηγυρίσεις «σεσωσμένος» και «πνευματέμφορος»…Σήμερα λοιπόν θα σε κατηγορήσω εσένα που χρόνισες πια στην Ορθόδοξη πίστη!
Τόσα
λόγια άγια και ιερά περνούν συνεχώς από μπροστά σου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ
μου και δεν νοιάστηκες μια φορά να κατανοήσεις το βάθος που κρύβουν μέσα τους.
Μια μηχανική επανάληψη των χειλέων, δίχως καρδιά και ζέουσα πίστη έγινε η …πνευματική
σου ζωή. Λες και έχει ανάγκη ο Χριστός μας να του πεις την ευχή κάνοντας κομποσκοίνι,
ή να του διαβάσεις το Ευαγγέλιό Του…Η δική σου ψυχή είναι που αναζητά τούτα τα
γιατρικά τα πολύτιμα, τα ακεσώδυνα! Μα για να φτάσει στα αυτιά της λόγος παρακλήσεως, πρέπει να την
απαλλάξεις από όλες τις οχλοβοές των περισπάσεων και των φωνακλών παθών σου, που κυριαρχούν αφόρητα και
τόσο επικαλυπτικά…Τότε θα ανακαλύψεις αθέατες ωραιότητες, θα εκπλαγείς από τους
ωκεανούς και τους ουρανούς τους, θα θες συνέχεια να προχωράς και να ανεβαίνεις,
αχόρταστα και αξεδίψαστα για τον Ζωντανό Θεό. Αλλιώς….αναπολόγητος θα σταθείς
εν εκείνη τη ημέρα! Όλα ενώπιόν σου άφθονα…Λόγος ζων και ενεργής! (Εβρ.4,12)Πόσες
χιλιάδες ομιλήματα Αγίων «διαβιβαστών» των εντολών Του, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στις
σκοτεινές τούτες μέρες μας αδελφέ μου; Έστειλε
ο Σωτήρ του κόσμου ο πολυεύσπλαχνος και πανευμήχανος και σήμερα έναν κατηχητή, να σου αποκαλύψει τα άδηλα και
τα κρύφια της Σοφίας Του. Και ξεκινά εκείνος ο μακάριος να ομιλεί και να
διαφωτίζει…Είναι ο ταπεινός πατήρ Εφραίμ ο Σεραγιώτης, που ξεδιαλύνει όσα μέχρι
χθες σκέπαζε η θλιβερή σου άγνοια και η ολέθρια ακηδία…Δεν βγήκε ποτέ λόγος
σαπρός από το στόμα του μα μόνο ωφέλιμοι….προς οικοδομήν τής χρείας, ίνα δω
χάριν τοις ακούουσιν» (Εφ. 4, 29).
Δροσίζων και διαφωτίζων τοις ρήμασι, δεν παρέλειπε ποτέ, κάτι να πει από του Χριστού μας τα αιώνια, σε όσους με τις ματιές τους τον προσκαλούσαν κάθε που σουρούπωνε εκεί στο Σεράι και όπου αλλού τον οδηγούσε η θυσιαστική του αγάπη, να πει λόγον αγαθόν…Πάντοτε κάτι νέο φώτιζαν τα ομιλήματά του! Μια ζωή αδολεσχία και εξερεύνηση στα μαρτύρια του Κυρίου! Κάθε φορά και μια νέα πτυχή της παραμικρής ελάχιστης λέξης των κριμάτων και των δικαιωμάτων του Θεού! Αυτά που ο Γέροντας αγάπησε πιότερο από χρυσό, επιποθώντας τη σωτηρία της ψυχής του και όλων μα όλων ανεξαιρέτως των αδελφών του.
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από κείμενο και σειρά εκπομπών
αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο
Πεντηκοστάριον του 2023.
6 Μαΐ 2023
Τι έγινε αδελφέ μου; Την ανακτήσαμε την χάρη; (+Π.Εφραίμ Σεραγιώτης)
Ένας ακάματος εργάτης του Ευαγγελικού Λόγου! Κράτησε ακίβδηλη την ιεροσύνη του! Φύλαξε τις παρακαταθήκες των αγίων πνευματικών προγόνων του! Τήρησε στο έπακρο κάθε μοναχική του υπόσχεση! Για σαράντα και πλέον χρόνια αγωνίστηκε στον ασύνορο Ευαγγελικό αμπελώνα του Μεγάλου Γεωργού και καμάτεψε, όσο λίγοι, τα ευλογημένα χώματα του περιβολιού της μάνας μας, Κυρίας Θεοτόκου! Δεν σπατάλησε ούτε μια ελάχιστη κλήση του Κυρίου, να κηρύξει τα αιώνια λόγια Του και να κατηχήσει τον λαό του Θεού! Όπου κι αν τον κάλεσαν να διαφωτίσει, ταπεινά αποδεχόταν, μα δεν δεχόταν κανένα ευχαριστώ! Όλα τα ευχαριστώ στον Χριστό μας! έλεγε. Και αγάπησαν πολλοί τον Χριστό μας, μέσα από τους «άλατι ηρτυμένους» λόγους του. Και ένιωσαν τόσο οικείο το πρόσωπο του Γέροντα και τόσο άμεση την παρουσία του, μέσα από τα κηρύγματά του, τα οποία ελέω Θεού, διαχύθηκαν σε όλον τον Ορθόδοξο κόσμο! Αμέτρητοι είναι εκείνοι, που παρότι δεν τον συνάντησαν ποτέ δια ζώσης, αισθάνονταν και αισθάνονται, τόσο ζωντανή την παρουσία του! Φαινόμενο σπάνιο μα υπαρκτό! Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους του Θεού! Δεν μας συνδέουν μαζί τους ποσοτικά κριτήρια, μα τα ποιοτικά, εκείνα των αρετών και της ζώσας Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος! Γι’ αυτήν την χάρη, πολύ συχνά έκανε λόγο ο πατήρ Εφραίμ!
Κάποτε τον συνάντησε, (μόλις και όντας νεότατος είχε αναλάβει εκείνος την ηγουμενία της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, στις αρχές της δεκαετίας του 1980) για λίγες μόνο στιγμές μια ταλαιπωρημένη από τον μισόκαλο ψυχούλα…Αθανάσιος το όνομα του αδελφού. Τον παρακίνησαν να πάρει την ευχή του ηγουμένου Εφραίμ, οι συνοδοιπόροι του στο Όρος.
-Μα,
στο αμούστακο να πάω να πάρω ευχή; αντέτεινε ο Αθανάσιος!
Ειρήσθω εν παρόδω, ο αδελφός μας, έλεγε όσο
πιο συχνά μπορούσε τότε την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον…υμάς…Την
έλεγε και έφερνε στο μυαλό του την αντωνυμία, γραμμένη εσφαλμένα με ύψιλον…Πήγε
διστακτικά λοιπόν και έβαλε μετάνοια μπροστά στον πατέρα Εφραίμ.
-Αδελφέ
μου,
του είπε αμέσως εκείνος, όλη μας η προσπάθεια είναι να επανακτήσουμε την
Θεία χάρη! Και το ημάς…με ήτα αδελφέ μου!
Τόσο κράτησε η συνάντησή τους εκείνη την μέρα στο Όρος! Όσο διήρκεσαν αυτοί οι λόγοι του…μαυρογένη τότε Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη του δευτέρου…
Ύστερα
από είκοσι και πλέον χρόνια, ο Αθνάσιος επισκέφτηκε το Σεράι στις Καρυές.
Στεκόταν με τους υπόλοιπους στην αυλή, μπροστά από τις τεράστιες καμπάνες σαν
είδε τον Γέροντα να έρχεται από την πύλη και να πλησιάζει προς το μέρος τους.
Έτρεξε με ενθουσιασμό και αγάπη και ζήτησε την ευχή του δίχως να του πει τίποτα
παραπάνω! Και εκείνος χαμογελαστός του απάντησε:
-Τι έγινε αδελφέ μου; Την ανακτήσαμε την θεία χάρη;
Αμέτρητα
τέτοια περιστατικά, γεμίζουν τις ψυχές μας με ελπίδα αιωνίου! Όσα βέβαια να
μεταφέρουμε και να πούμε εμείς, καλά και αδιαμφισβητήτως θαυμαστά(για τους έχοντες την
καλήν προαίρεση βέβαια), όσα και να πουν άλλοι άσχημα και στρεβλά, είναι η
συνείδηση του απλού λαού, των διδαχτών και εκλεκτών του κόσμου, με την
αδίσταχτη πίστη, που δεν ξεγελιούνται και δεν λαθεύουν, όταν συμμαρτυρούν για εκείνους,
που ουρανοπολίτες πλέον, στελεχώνουν την θριαμβεύουσα Εκκλησία του Σωτήρος
Χριστού. Εμείς σε αυτήν τη σειρά των εκπομπών, καταθέτουμε τις θύμησες από τις στιγμές
που βρεθήκαμε κοντά στον Γέροντα και την ευλογημένη συνοδεία του, εκεί στις αυλές
του Αγίου Ανδρέα! Είναι αλήθεια πως στο πρόσωπό του καθενός τους, συναντάς το
πνεύμα και το φρόνημα του πατέρα τους! Αγωνιστικά συνεχίζουν, κρατώντας και
εκείνοι σε μια ακλόνητη και άσπαστη αλυσίδα Παραδείσου , την πορεία τους προς την
κτήση μα κυρίως προς την διατήρηση της Θείας Χάριτος! Με την πιστή εφαρμογή των
Ευαγγελικών κανόνων, φυλάσσοντας τους λόγους του Χριστού μας! Κι όταν πλέον τα
εμπόδια του φθονερού διαβόλου ορθώνονται μπροστά τους, όταν το ανέλπιδο έρχεται
να στροβιλιστεί εκεί στις αυλές του Πρωτοκλήτου και του Καθηγητού της Ερήμου,
εκείνοι ρίχνουν το βλέμμα τους στο ταπεινό μνημούρι του Γέροντα το περίβλεπτο!
Λίγο πριν μπουν στο καθολικό για τον αγώνα που ξεκινά, στου μεσόνυχτου την ώρα
την καθορισμένη…
-Την
ευχή σου Γέροντα…λένε. Μεσίτευσε να τα καταφέρουμε και
εμείς! Να μην διστάσουμε στην πίστη! Να ομολογούμε Χριστό με το βίωμά μας! Να
κραυγάζει αυτό και μόνο το: Χριστός Ανέστη!
Νώντας
Σκοπετέας
Με
αποσπάσματα από το 3ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ,
ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου
μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.
30 Μαρ 2023
Εφραιμέσθω τα Ουράνια! Αχ αυτή η φωτογραφία!(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)
Αχ αυτή η φωτογραφία των δυο Εφραίμ!
Εδώ, απέναντι από τούτον τον δίαυλο των ουρανίων ραδιοκυμάτων…Χαμογελαστοί και
μαζί, σε μια προεικόνιση, αιώνιας δοξολογίας…Η πνευματική σπορά του Αγίου
Ιωσήφ! Εφραίμ θα πει γόνιμος, εύφορος, καρπερός! Γέμισαν οι αποθήκες του
Ουρανού, με τα καρπίσματα αυτών των εμψύχων χωραφιών! Να τρέφονται οι
αχόρταστοι για Θεό επιστρέφοντες! Να γεύονται την γλυκιά νοστιμάδα της πατρικής
τράπεζας! Να εξαφανίζεται εκείνο το στυφό των ξυλοκεράτων, που στεγνώνει στόματα και ψυχές! Πανηγύρι
στον Ουρανό στήθηκε ξανά! Πυλωρός τούτη τη φορά μαζί με τον Άγιο Ιωσήφ και ο
Αριζονίτης Άγγελος! Περιμένουν το παιδί τους, να φτάσει με το εξπρές του
Παραδείσου! Όλη του η Αγγελική πολιτεία τούτο το ταξίδι! Αυτό το Πάσχα! Το
πέρασμα εκ του θανάτου εις Την Ζωήν! Έτσι γνωριστήκαμε μαζί του! Μέσα από μια
κασέτα! Άλλαξαν όλα στο άκουσμά της! Το μεγάλο ταξίδι της αθάνατης ψυχής! Πόσες
πένθιμες καμπάνες ήχησαν τότε μέσα μου στο πρώτο άκουσμα! Πόσο θλιβερή
ξεπρόβαλλε η αγνωσία μου! Πόσο μακρόθυμος όμως ο Κύριος! Ιδίως μόλις από το
στόμα του βγήκαν οι παρακάτω λόγοι…
«…Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια...σφήνα, με το εξπρές! Δεν σταματούν
δηλαδή πουθενά, δεν εμποδίζονται…Θα σταματήσουν κάπου, μόνο στην περίπτωση, που
ακόμα υπάρχει ανεξομολόγητο αμάρτημα. Αν είναι κάτω από το θανάσιμο, ζυγίζεται,
υπερνικούν τα τυχόν καλά και συνεχίζουν στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσουν
μπροστά στον Χριστό μας! Εάν όμως κανείς σταματήσει για κάποιο θανάσιμο
ανεξομολόγητο αμάρτημα, επιτόπου γκρεμίζεται και κολάζεται…
Έχουμε περιπτώσεις κυρίως γυναικών
που μοίχευσαν ή επόρνευσαν, εξομολογήθηκαν βαρύτερα, χειρότερα αμαρτήματα, και
αυτά επειδή τους έδιναν ντροπή, λόγω του σαρκικού και επειδή έτσι τις
παρακίνησε ο εχθρός, με κίνδυνο να χάσουν την ψυχή τους, δεν τα εξομολογήθηκαν.
Στους κληρικούς αυτό είναι ακόμα πιο φριχτό! Αυτό λοιπόν πρέπει να προσεχθεί
ιδιαιτέρως. Γιατί όταν κανείς είναι εξομολογημένος, δεν τελωνίζεται…Περνάει μεν
απ’ τα Τελώνια, αλλά δίχως να εμποδιστεί και να σταματήσει από κανένα. Τα
χειρότερα Τελώνια τα οποία σήμερα κρεμνίζουν και κολάζουν τους ανθρώπους είναι:
Πρώτον της μαγείας, δεύτερον της ομοφυλοφιλίας και της ανηθικότητας, του εγωισμού, ακολούθως
της φιλαργυρίας, της βλασφημίας... Κυρίως τα δυο πρώτα που ανέφερα. Ο
σατανισμός και η ανηθικότητα στην πιο ακραία μορφή τους παγκοσμίως….»
Είπε κι άλλα τότε πολλά και συνταρακτικά! Να έχει την ευχή του και ο ακούραστος κυρ -Μανώλης ο Μελλινός, που τα κατέγραψε! Τα απομαγνητοφωνήσαμε! Μετά από λίγο καιρό, εξομολογούμενοι μπροστά στο κατεβασμένο μα τόσο φωτεινό πρόσωπό του παπά-Εφραίμ, ζητήσαμε την ευλογία του, να τα κοινολογήσουμε στον έξω κόσμο, να τα κοινολογήσουμε σε κάθε νεκροζώντανο, της ανεξομολόγητης αμαρτίας υπόδουλο, της ολέθριας αγνοίας δεσμώτη…Ταπεινά, χωρίς να μας κοιτά είπε: -Αν πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν ψυχές να το κάνετε! Τα μεταφέραμε στο ραδιόφωνο! Θεία γνώση που συνάρμοζε τον Ευαγγελικό λόγο με την γνήσια και απαρασάλευτη Ορθόδοξη πατερική παράδοση! Η πνευματική κληρονομιά του Αγίου Ησυχαστή, που διασπείρεται με την χάρη του Αγίου Τριαδικού Θεού παντού και αφυπνίζει και ανασταίνει ζωντανά πτώματα… Όλο το κείμενο εκείνης της αποκάλυψης, το δημοσιεύσαμε στο διαδίκτυο! Έπειτα από λίγα χρόνια, ένα πρωινό Κυριακής θυμήθηκα την ευλογία του Γέροντα: …-Αν πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν ψυχές να το κάνετε! Απολείτουργα ξεκινήσαμε στο αρχονταρίκι της Κατακεκρυμμένης να συζητάμε με έναν αδελφό άγνωστο μέχρι πριν λίγο…Τα έφερε έτσι ο Κύριος να αναφερθούμε στην εκπομπή…-Περίμενε μου λέει να πάρω κάποιον στο τηλέφωνο να μιλήσετε! Ένας ταξιτζής στην Αθήνα! Είχε φωτοτυπήσει σε αντίγραφα τους λόγους του παππούλη για το ταξίδι της αποχωρισμένης από το σώμα ψυχής! Σε όποιον έμπαινε μέσα στο ταξί του έδινε να…φάει πνευματική πρωτεΐνη…Χιλιάδες αντίγραφα, από ότι μου είπε, είχαν δοθεί σε έκπληκτους επιβάτες! Κάποιοι αδιαφόρησαν…Κάποιοι έσπευσαν για…εισιτήριο με το εξπρές…
Θεία χάριτι αποκαλυπτικός πάντοτε ο
λόγος του πατρός Εφραίμ! Αλησμόνητα τα ομιλήματά του στο αρχονταρίκι του
Σεραγιού! Αμέτρητες οι οδοιπορίες του, όπου τον καλούσαν να κατηχήσει! Ποιος
μπορεί να μην θυμηθεί την παρουσία του σε έναν αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό, επί
ώρες πολλές να μιλά, να απαντά, να φωτίζει, να σαγηνεύει… Ακούραστος και τω
όντι ταπεινός! Στις εύλογες ευχαριστίες όσων ευεργετούσε απαντούσε πάντα: Όλα
τα ευχαριστώ στον Χριστό μας! Ποτέ το… Χριστός, χωρίς εκείνο το κτητικό Του
Κτίσαντος…! Ένα…μας όλη η Ορθοδοξία! Δίχως την έπαρση των εν επιγνώσει
«εναρέτων»! Το…μας των ταπεινών δούλων και εργατών του Κυρίου! Αχώριστο με την
καιομένη τους καρδιά! Ως την τελευταία πνοή! Λευκότερη τότε η ψυχή και από αυτό
το χιόνι! Η κολυμβήθρα της υπομονής τοπαζένια, σαν τις κάρες των Αγίων, από του
βαπτισμένου τους πόνου το
στίλπνωμα! Ο Νυμφίος Χριστός καταδικός
τους και αυτοί καταδικοί Του! Ένωση Θεανθρώπου και ανθρώπου!
Εικόνα αρρήτου δόξης! Κάλλος αρχέτυπο! Σε αγαπώ Χριστέ μου! Άλλο ένα νυν
απολύεις στο συναξάρι…
Όλη του η επίγεια Χριστομίμητη βιωτή
αυτό το ταξίδι και αυτή η φράση από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου: Εκ του
θανάτου εις την Ζωήν! Γεννήθηκε για να πεθάνει! Πέθανε για να ζήσει!
Διακονία ως το στερνό ξεφύσημα! Να διδάξει με το βίωμα! Ευλογία ο καρκίνος!
Ατίμητο δώρο εκ της απείρου αγάπης του Χριστού μας! Σ’ αγαπώ Χριστέ μου! Το
έγραψε με της καρδιάς του την γραφίδα! Δεν το ψέλλισαν μόνο τα στεγνωμένα του
χείλη! Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω! Ζήτησε να προσευχηθούμε για εκείνον, μην
και πάψει έστω και ελάχιστα να ζέει η αγάπη του για Εκείνον! Ήθελε να μας
παρηγορήσει! Να μας κραυγάσει το πάντοτε χαίρετε, το αδιαλείπτως προσεύχεσθε,
το εν παντί ευχαριστείτε! Έτσι μόνο, μπορεί κανείς να εκλάβει τον καρκίνο ως
δώρημα Θείο και να χαρεί αληθινά για αυτό. Χάρισμα του Αγίου Πνεύματος αυτή η
απερίγραπτη με λέξεις ανέκπτωτη χαρά, για εκείνους που το κρατούν μέσα τους
ενεργό και θερμουργό! Είναι η προσευχή, που δεν σταματά ποτέ να θερμαίνει τη
χαρά, στο ανηφόρι του Γολγοθά! Εκεί θα ακουστεί το σ’ ευχαριστώ και το σ΄αγαπώ
στον Εσταυρωμένο μας!
-Ιώβ παιδί μου…έτσι δεν είναι;
Αχ αυτή η φωτογραφία εδώ απέναντί μας… Ο πατέρας και το παιδί! Εφραίμ και Εφραίμ! Παύλος και Τιμόθεος! Ναι, δεν είναι αμάρτυρη Χριστού η εποχή μας! Έτσι σαν Παύλος θα έστειλε ο Αριζονίτης τις τελευταίες του παρακαταθήκες στο τέκνο του λίγο πριν φύγει, για να προετοιμάσει τον τόπο της ατελεύτητης ζωής. Εγώ τελείωσα τον αγώνα τον καλόν παιδί μου! Εσύ, στα λίγα χρόνια που απομένουν ως το αντάμωμά μας, νήφε και να κακοπαθείς! Μην κουραστείς να μεταδίδεις Την Ελπίδα! Να ευαγγελίζεσαι πάντοτε Την Αλήθεια! Το διακόνημά σου μέστωσε ως την τελευταία ρανίδα, με δάκρυα μετανοίας αδελφών σου, σταλμένα όλα στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού μας! Εκεί σε περιμένει να σου νεύσει προς Το Φως!
Οι τελευταίοι του μήνες μαρτυρικοί! Δώρο και αυτό το
ολοκληρωτικό άλγος! Οδυνηρή προσομοίωση των Παθών του Κυρίου μας! Έκαστον μέλος και της δικής του σάρκας, φριχτά
δοκιμάστηκε και υπέμεινε! Στάδια αλλεπάλληλα!
Στον τράχηλό του το πετραχήλι, στο χέρι του λογχισμοί του ευεργέτη
πόνου! Τα λείψανα του παππού Ιωσήφ αναλγητικά ευώδιασαν ξανά! Τον επισκέφθηκαν
όλοι, ουρανοπολίτες και ουρανοδρόμοι σταλμένοι δίπλα του σαν Άγγελοι
Γεθσημανής!
Αχ αυτή η φωτογραφία του λίγες μέρες
πριν ταξιδέψει! Εκεί στο σπίτι των πνευματικών του τέκνων! Από μόνη της μια βιβλιοθήκη ολόκληρη, με
διδαχές αγαθών!
-Μην αποκάμνετε!
Μην φοβάστε τον θάνατο!
Ένα πέρασμα είναι…
Ένα Πάσχα αιώνιο!
Νυν απολύεις!
Σ’ αγαπώ Χριστέ μου!
Κοιμήθηκε ο Σεραγιώτης Άγγελος!
Άνθρωπος του Θεού κι αυτός, σαν τον
Άγιο της κοινής πλέον μνήμης!
Στο Άγιο Όρος ξημέρωνε του Αγίου
Αλεξίου…
Πανηγυρίζει και πάλι ο Ουρανός!
Εφραιμέσθω τα Ουράνια!
Ομοηχία Αναστάσιμη!
Χριστός Ανέστη Άγιε Γέροντα!
Έχει παγώσει η αγάπη πάτερ! Μεσίτευε…Μεσίτευε!
Πρέσβευε στον Ελεήμονα και απέραντα Μακρόθυμο
Χριστό μας, οι καρδιές μας καιόμενες
πριν σταματήσουν να χτυπούν, να αξιωθούν να προφέρουν εκείνο το Σ΄ΑΓΑΠΩ,
πριν το δικό μας πέρασμα εις Ανάστασιν Ζωής!
Νώντας Σκοπετέας
30-03-2023
Εις μνήμην Αγίου Γέροντος Εφραίμ
Σεραγιώτη.
3 Φεβ 2023
Δεκαπέντε χρόνια στον αχαμήλωτο Άθωνα...( Νέο βιβλίο)
15 χρόνια ὁδοιπορίας, στα θαύματα και στα θαυμάσια τοῦ Περιβολιού τῆς Παναγίας.
Τέλος, τέρμα καὶ ἄκρια δὲν ἔχει τὸ Ἅγιον Ὄρος!
Ὅπου ὁδηγεῖ ἡ Παναγιά, γίνεσαι Χριστοφόρος!
Ἀνόθευτή του ἡ ὀμορφιά, θάλασσα ἡ εὐλογία,
ἀχείμαστή του ἡ ἄνοιξη, ζῶσα ἡ μαρτυρία!
Στῶν πρεσβευτῶν του τίς μορφές, θυσία τοῦ ἐλαχίστου!
Στῶν καντηλιῶν τους τίς φωτιές, ἡ ἐπίγνωση τοῦ ἀπίστου!
Δὲν εἶναι ἀπόδημη ἡ καρδιὰ ποὺ γεύτηκε τὸ Θεῖο!
Νὰ μεγαλώσει σὰν ποθεῖ, τῆς χάρης τὸ δοχεῖο!
Μύρια ψηφιὰ δὲν μοῦ ἀρκοῦν μιὰ εἰκόνα του νὰ φτιάξω!
Σὲ εἰκονοστάσι ἀθωνικὸ νὰ βρῶ νὰ συνταιριάξω!
Καὶ μύριες λέξεις κι ἂν γραφτοῦν τὸ αἰώνιο δὲν τ᾿ ἀγγίζουν!
Ὄνειρο ἀχειροποίητο πλάθουν ψυχὲς ποὺ ἐλπίζουν!
Ξημέρωμα Ἁγιορείτικο, ζήσης μου λατρεμένο!
Ἠλιάτορα φανέρωμα πίσω ἀπὸ Ἐσταυρωμένο!
Μύριες εἰκόνες στὴ σειρά, προσμένουνε τίς λέξεις,
σὰν τρακοσάρι ἐργόχειρο, ποὺ σὲ ὄνειρο θὰ πλέξεις.
Φωτιστικαῖς πρεσβεῖες σου Πανάχραντη Μητέρα,
Μεσίτευσε γιὰ ἔλεος στὴ φοβερὴ τὴ μέρα...
Ἀνάδεψε τὰ δάκρυα μὲ ἐλπίδα καὶ μελάνι!
καὶ τοῦ ἀδελφοῦ μας τὴν ψυχὴ βοήθα ν᾿ ἀνασάνει!
Τὸ ροζιασμένο χέρι του, σταυροειδῶς εὐλόγησε!
Ἀγάπης τὸ χαμόγελο, ποτέ του δὲν ξεθώριασε!
Γέροντας ἔδωκε εὐχή, ποὺ διώχνει ὅ,τι πληγώνει
κι ὁ Ἄθωνας ἀγέρωχος ποτὲ δὲν χαμηλώνει...
Μετὰ ἀπὸ 15 χρόνια Ἀθωνικῶν περιπλανήσεων ὁ Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας, ἀνθολόγησε σὲ αὐτὸν τὸν τὸμο, κάποιες στιγμὲς ποὺ ἡ μάνα μνήμη ἔσπειρε καὶ γεώργησε, στῆς καρδιᾶς μας τὰ ἄγονα χώματα. Σὲ τοῦτο τὸ βιβλίο δὲν ἐπιζητοῦμε να μεταφέρουμε σημεῖα, θαύματα καὶ θαυμάσια, ἀναφορικὰ μὲ Ἁγιορεῖτες Ἀγγέλους ἐν σώματι, μὰ κυρίως συναισθήματα καὶ ἀφουγκρασμούς, ὅσων μὲ ὑπομονὴ ἐπὶ ὧρες πολλὲς περιμένουν στὶς αὐλὲς τῶν ταπεινῶν του γιὰ νὰ λάβουν μόνο τὴν εὐχή τους! Τὸ συναίσθημα κατὰ κύριο λόγο μοιράζεται, νὰ ἀναπαυθοῦν ψυχοῦλες, νὰ καταλάβουν πὼς ἡ ἐποχή μας δὲν εἶναι ἀμάρτυρη Χριστοῦ καὶ νὰ ἐλπίσουν ἐν Χριστῷ! Καὶ ἦταν χρέος μας ἱερὸ τοῦτο νὰ πράττουμε κάθε φορὰ ποὺ ἐπιστρέφαμε ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τὸ ὄνειρο! Εἶναι κατάσπαρτος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα! Βοηθᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον! Μὴν κρύβετε στὴ γῆ τὸ τάλαντο ποὺ σᾶς χάρισα! Γιατί εἶναι οὐρανόθεν δοσμένο τάλαντο τὸ νὰ γνωρίσεις ἕναν ταπεινὸ διαλεχτὸ τοῦ Κυρίου μας σὲ γῆ καὶ οὐρανό! Οὐρανοπολίτες Ἀθωνίτες... (Ἅγιος Παΐσιος, Ἅγιος Πορφύριος, Γ. Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης Ἀριζονίτης, Γ. Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης, Γ. Γρηγόριος Δοχειαρίτης, Γ. Ἀγάθων Κωνσταμονίτης, Γ. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Γ. Γαλακτίων Σιμωνοπετρίτης, Γ. Ἰωακεὶμ Προφητηλιάτης, Γ. Λουκᾶς Φιλοθεΐτης, Γ. Νικόδημος Μπιλάλης, Γ. Φιλόθεος Δοχειαρίτης), ἐν ζωῇ ποιμένες καὶ ὁδηγοί...(Γ. Γαβριὴλ Ἁγιορείτης, Γ. Φιλόθεος Καρακαλληνός, Γ. Χριστόδουλος Κουτλουμουσιανός, Γ. Ἐφραὶμ Σεραγιώτης) καὶ ἄλλοι ἀγαθοὶ καὶ ταπεινοὶ σκητιῶτες, κελλιῶτες, ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν βρέθηκαν μὲ τὸ σῶμα, μὰ πολλάκις πνευματικῷ τῷ τρόπῳ στὰ πανίερα ἐνδιαιτήματα τῆς Κυρίας Θεοτόκου, σὰν τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸν ἐν Εὐβοίᾳ καὶ τὸν ποιητὴ Γ. Βερίτη! Ὅλους αὐτοὺς τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἐπέτρεψε νὰ τοὺς «γνωρίσουμε» σὲ ἀξέχαστα οἰδοπορικὰ σὲ Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια καὶ νὰ θελχθοῦμε ἀπὸ τὸ ἀμετασάλευτο καὶ γνήσιο Ἁγιορείτικο πνεῦμα μὰ κυρίως βίωμά τους. Ὀφείλαμε λοιπὸν αὐτό μας τὸ συναίσθημα, μὲ προσοχὴ καὶ προσευχὴ, νὰ τὸ πολλαπλασιάσουμε σὰν ἀντίδωρο μυριοκομμένο σὲ ἀδελφούς, ἀναζητητὲς τῆς μόνης Ἀλήθειας!
Νώντας Σκοπετέας/ Τριώδιο 2023
Έκδοση: Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Ἱεραποστολικὴ
Συναλληλία "Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας"
Πολυτονισμὸς: Παναγιώτης Σανταμούρης-
Ἱστολόγιο «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ»
Σχεδιασμός εξωφύλλου-σελιδοποίηση:
Στράτος Πετροπαναγιωτάκης
Διάθεση και από το Χριστιανικό βιβλιοπωλείο “Μέλισσα” στη Θεσσαλονίκη.
Τηλ.επικοιν.: 2310 20 2600 & 6979 20 2600
Ὅπως συμβαίνει μὲ ὅλες τὶς ἐκδόσεις τοῦ Προμάχου Ὀρθοδοξίας, ὅλα τὰ ἔσοδα
καὶ ἀπὸ τὴν παρούσα ἔκδοση τοῦ βιβλίου θὰ διατεθοῦν γιὰ τὶς Ἱεραποστολικὲς
Δράσεις τῆς Ὀρθόδοξης Συναλληλίας "ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"
καὶ κυρίως γιὰ τὴν ΔΩΡΕΑΝ ἔντυπη διάδοση
τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπου καρδιὰ ὀρθόδοξη χτυπᾶ.
6 Δεκ 2022
Όταν εγγυάται ο παππούς μας ο Άγιος Νικόλαος…
5 Δεκ 2022
Δεν χρειάστηκα τίποτε άλλο...(Εγώ ειμί η Αλήθεια)
«…Σουρούπωνε όταν ξαναμπήκαμε στο Μοναστήρι! Αφήσαμε τον Γέροντα να αποσυρθεί για τον κανόνα του και εμείς με τον δόκιμο Β. κατευθυνθήκαμε στο αρχονταρίκι! Ένα υπέροχο τσάι του βουνού μας περίμενε σε ένα διπλανό καθιστικό που μας φιλοξένησε για δυο περίπου ώρες! Ο Β. μας μιλά με λόγια που σταλάζουν χαρά και μόνο! Πονεμένη, χαρμολυπημένη, ανόθευτη Χριστιανική χαρά! Γιατί μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά συνθέτουν την αληθινή, την μόνιμη, την καλά στερεωμένη χαρά του Θεού! Σαν παιδί μας κοιτά και μας μεταδίδει αυτόν τον τόσο ασυνάντητο ενθουσιασμό του!...
…Τα παιδιά με τις καθαρές ψυχές και την χαρά του Αγίου Θεού να λαμποκοπά στα μάτια τους! Ένα τέτοιο παιδί , είχαμε μπροστά μας εκείνο το σούρουπο στην Σιμωνόπετρα! Έναν λαμπρό επιστήμονα, σπάνιας μόρφωσης και με ένα επιστημονικό μέλλον που διαγραφόταν μοναδικά! Κι όμως εκείνο το παντοτινό παιδί θέλησε κάποια στιγμή όλα τα εφήμερα να τα αφήσει πίσω του… ένα όμως θέλει παντοτινά να το συνεχίσει…
-Ξέρετε, ήμουν στο εξωτερικό και κάποια στιγμή μου γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφτώ το Όρος ! Κάλεσα εδώ λοιπόν και μίλησα με έναν πατέρα. Θέλω να έρθω Γέροντα! –Να έρθεις παιδί μου, πότε επιθυμείς; -Αύριο γέροντα! –Αύριο; Μα… Κατάλαβα αμέσως την έκπληξή του, μιας και στην Σιμωνόπετρα λόγω του περιορισμένου αριθμού των επισκεπτών, χρειάζεται ακόμα και μήνες πριν να καλέσεις για φιλοξενία…Μάλλον όμως κάτι θα αισθάνθηκε για τον πόθο μου και μου είπε: Θα μιλήσουμε ξανά σε μισή ώρα…Την επόμενη μέρα με το αεροπλάνο έφτασα Ελλάδα και σε λίγες ώρες ήμουν εδώ! Μόλις μπήκα μέσα δεν βρήκα κανέναν! Μπήκα να προσκυνήσω μόνος μου στο Καθολικό και ακινητοποιήθηκα μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού μας! Εγώ ειμί η Αλήθεια έλεγε! Δεν χρειάστηκα τίποτε άλλο αδελφοί μου! Αυτό ήταν! Από εκείνη την ημέρα βρίσκομαι εδώ! Πάνε σχεδόν τρία χρόνια! Εμένα ξέρετε ως τώρα η ζωή μου ήταν η επιστημονική έρευνα! Στον έξω κόσμο η προσευχή έμοιαζε σαν πάρεργο! Εδώ οι όροι παραλλάχτηκαν με έναν θαυμαστό τρόπο! Εργασία η προσευχή και η έρευνα συνεχής, αλλά μέσα μας! Επίμονη και επίπονη ώσπου να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα! Και τότε, Αχ Θεέ μου, τι ανακαλύπτεις όταν ερευνάς τα τρίσβαθά σου! Έναν πραγματικό βόρβορο, έναν λασπερό και ακάθαρτο βούρκο! Και έπειτα ξεκινά η πάλη για τον καθαρισμό, την θεραπεία …
Την στιγμή που αυτές οι τελευταίες γραμμές γράφονται ο λαμπρός επιστήμονας, ο ερευνητής ακούει το Χαίρε Μοναχέ, το ψαλτοτράγουδο των Σιμωνοπετριτών…Τον ενδύουν με το μοναχικό τριβώνιο και τον καλωσορίζουν στην μονή ως πατέρα Λ! Πλέον η σπουδή του θα συνεχιστεί στο εργαστήρι των αρετών, ένα κελάκι απέριττο κατάγιομο από επιφωτιστικά συγγράμματα, συνδεδεμένο με Ουράνια νηπτικά τμήματα εφαρμοσμένων ερευνών πάνω στα άδυτα της αιώνιας ψυχής. Μόνο που εδώ δεν είναι απαραίτητα τα τεκμήρια, μα μόνο πίστη χρειάζεται για να αποκαλυφθεί το ακατάληπτο μόνο αληθές! Δεν ερευνάται το μυστήριο, μα μόνο η δαιδαλώδης ψυχή ανιχνεύεται! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την χαρά του Σιμωνοπετρίτη… Ερευνητή όσο ζω! Θεέ μου πως αντέχεται τόση χαρά! Εύχομαι σύντομα να τον συναντήσω και να πάρω την ευχή του ως Ιερωμένου…»
Νώντας Σκοπετέας
«Όσο ανασαίνω θα διψώ!»(Άγ. Όρος2018, απόσπασμα)