main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

29 Δεκ 2017

Γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει...τι είναι ;


Πολλά τα αποφθέγματα, τα λόγια μεγάλων ανδρών και προσωπικοτήτων για τον χρόνο . Είναι και η φωνή της μάνας,  που από τότε που η δεύτερη μάνα , η μνήμη την συγκρατά, αυτόν τον χρόνο κυνηγάει…Σαν να την ακούω: Ο χρόνος είναι χρήμα και εμείς είμαστε φτωχοί, δεν είμαστε για έξοδα! Ο χρόνος που τον μετράμε, τον διανύουμε, τον προσπερνάμε…Τον προγραμματίζουμε ,τον χρησιμοποιούμε και τον δαπανάμε…Τον χάνουμε, τον νοσταλγούμε και τον σπαταλάμε…Στα όριά του πάντα ζούμε, προσανατολιζόμαστε,  κινούμαστε…Επί του παρελθόντος χρόνου , επί του παρόντος και επί του μέλλοντος…Αρχέγονος χρόνος και έσχατος. Στην μέση ένας κόσμος! Εγώ και εσύ! Το μετά, άχρονο, αμέτρητο, αιώνιο, ασύλληπτο! Αδάμαστος ο πανδαμάτωρ! Τον είπανε και δραπέτη! Είναι αυτή η γνωστή σε όλους φιλοσοφική διάθεση, σαν ίωση εόρτιος, εκεί στις παρυφές του νέου έτους! Δεν περιμένουν οι καιροί έλεγε ο Θουκυδίδης! Οι καιροί ου μενετοί! Fugit inreparabile tempus ο Λατίνος Βιργίλιος! Φεύγει και δεν επιστρέφει ο χρόνος! Μα τίποτα από όλα τα σοφά που ακούστηκαν, μέσα στους βραχείς  αιώνες που κύλησαν ως σήμερα, δεν μπορούν να μιλήσουν τόσο στην ψυχή , όσο αυτό που το χέρι  του Χριστοστόμου Παύλου έγραψε στους Εφεσίους:       «Βλέπετε ουν  πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι ,  αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι  τον καιρόν,  ότι  αι  ημέραι  πονηραί  εισί » (Εφ. 5. 15, 16).
Πολύτιμος ο χρόνος και ακριβός! Απρόβλεπτος, δυσεύρετος,  σπάνιος και ταχύς σαν λεπτός ατμός, όπως λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην δική του Επιστολή! Ατμίδα ολίγον φαινομένη η ζωή και ο χρόνος που κυλά μαζί της! Παράταση! Στις πόσες παρατάσεις έχει φτάσει να «παίζεται» η ψυχή μου; Γιατί μια διαρκή παράταση ελέους βιώνουμε όλοι μας , μικροί μεγάλοι, μικρότεροι και μεγαλύτεροι! Δεν ξεχάστηκε το παραμικρό από όλα ως τα τώρα ζήσαμε! Σβήστηκαν όλα όσα εν μετανοία  εξομολογηθήκαμε! Μόνα αυτά! Δεν υπάρχει χρόνος παραγραφής στην Θεία Δικαιοσύνη! Δεν ξέχασε, μα μακροθύμησε ο Κύριος! Τηλαυγής η εντολή Του , φωτίζουσα οφθαλμούς! Ο νόμος Του άμωμος!Η μαρτυρία Του πιστή σοφίζουσα νήπια!   (Ψαλμ.18,8-9). Παράταση ελέους και χρόνου! Και εδώ έρχεται να μας συναντήσει το μεγάλο ερώτημα: Έχω άραγε χρόνο μπροστά μου;  Όποιος το αναρωτηθεί τούτο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, την ώρα των βεγγαλικών του γλεντιού και των 52 δαιμόνων στον… πράσινο βόρβορο , κάτι έχει καταλάβει…Εκείνη ακριβώς την ώρα που ένα αθώο τραγουδάκι παιδικό, φεύγει από όλων μας τα χείλη:…ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια και χαρά…Ξέρουμε όλοι τον πραγματικό συνθέτη και στιχουργό τούτου του τραγουδιού, με μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος όπως το: μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε …ή το : γλέντα τη ζωή, όλοι δυο μέτρα θέλουν γη! Τώρα μιας και αναφερθήκαμε σε εργάτες του στίχου, να θυμηθούμε κι έναν πραγματικά αξεπέραστο. Τον μεγάλο Γκάτσο που μέσα σε πολλά ουράνια στιχουργήματα, έγραψε και ένα για τον χρόνο:….Χρόνε νυχτοπούλι παγερό, κόβεις με μαχαίρι τον καιρό, γρήγορα πετάς, πίσω δεν κοιτάς τον απάνω κόσμο το μεγάλο…  
Είχαν κάποτε λέγεται  συνέδριο οι μισόκαλοι δαίμονες ( σ.σ. διασκευή από προφορική διήγηση του μακαριστού Ιεροκήρυκος του Παραδείσου Δημ. Παναγόπουλου). Ημερίδα με κεντρικό θέμα : Αποτελεσματικότεροι τρόποι απώλειας της μισητής  ανθρώπινης ψυχής. Λίγο πριν εκδοθούν τα τελικά συμπεράσματα του συνεδρίου,  μίλησαν οι παλαιοί, οι έμπειροι με αμέτρητες επιτυχημένες αποστολές και αναρίθμητες χαμένες ψυχές στο δολιότατο ενεργητικό τους! Χειροκροτήθηκαν θερμά οι εισηγήσεις τους! Παλιές αλλά δοκιμασμένες συνταγές, εμπλουτισμένες όμως  και ενταγμένες στις απαιτήσεις και στις συνθήκες του σήμερα ! Νεοδαιμονικές ή  μεταδαιμονικές δηλαδή! -Να πείθουμε συνεχώς τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει Θεός ώστε όλα έπειτα να επιτρέπονται, η μια βασική. Η δεύτερη θεμελιώδης εισήγηση: -Να πείθουμε τους άλλους, αυτούς που μας ξεφεύγουν απ την σπορά της Αθεϊας, ότι υπάρχει κάποιος Θεός, σαν ανώτερη δύναμη, αλλά ότι δεν υπάρχει ο αρχηγός μας ο διάβολος και η κόλαση! Ούτε δαιμόνια και πόλεμος αόρατος! Ότι αυτά είναι για τους φανατικούς και αμόρφωτους Χριστιανούς τους οπισθοδρομικούς τους παλαιοπατερικούς…Ότι μόνο η αγάπη θα τους σώσει και η χορεύουσα φιλανθρωπία τους…Ότι δεν είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας απαραίτητα! Ότι θα σωθούν μόνο με το κεράκι τους και την καλοσυνούλα τους! Ότι δεν χρειάζονται ούτε Εξομολόγηση -κυρίως αυτό- ούτε Θεία Κοινωνία… Σύνθημά μας πάντα : Όλα τα εφηύραν οι παπάδες για να κονομάνε! Βέβαια να μην ξεχνάμε να τους προτρέπουμε να κοινωνούν ανεξομολόγητοι για το καλό…
Τέλειωσαν κάποια στιγμή οι «βαριές» εισηγήσεις. Χειροκρότημα άφθονο, επευφημίες, ζητωκραυγές! 
Από την γαλαρία της συνεδριακής στοάς, πετάχτηκε τότε ένας νέος σύνεδρος , νεόκοπος στην ψυχοφθορά και στην πανουργία…Ζήτησε –η αλήθεια με περίσσιο θράσος –τον λόγο αν και δεν ήταν στους εγγεγραμμένους εισηγητές !Έγιναν διαβουλεύσεις στο προεδρείο. Κάποιοι έφεραν αντιρρήσεις για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας παρέμβασης, αφού η ώρα ήταν ήδη περασμένη και οι σεβάσμιοι αρχιδαίμονες είχαν ήδη μιλήσει . Τελικώς αποφασίστηκε να δοθούν αυστηρά  δύο λεπτά χαριστικώς και καταχρηστικώς προς τις διατάξεις του καταστατικού. Ανέβηκε λοιπόν στο βήμα ο νέος δαίμων.                                   –Παγκάκιστοι  και πανούργοι σύνεδροι, ξεκίνησε, κακά και ολέθρια όλα αυτά που ακούστηκαν και μπράβο στους προηγούμενους εισηγητές , αλλά εγώ έχω να προτείνω κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό και άμεσα δραστικό ! Δεν θα πούμε τίποτα από όλα αυτά που  οι μεγάλοι μας καθοδηγητές εισηγήθηκαν ! Δεν θα ψυθυρίσουμε στους μισητούς ανθρώπους , ούτε ότι δεν υπάρχει Θεός , ούτε ότι δεν υπάρχει διάβολος,  ούτε ότι δεν χρειάζονται τα μυστήρια του Μανώλη …Τουναντίον θα τους πούμε ότι όλα αυτά ασφαλώς και υπάρχουν ! Και Εξομολόγηση υπάρχει και Θεία Κοινωνία  και είναι αναγκαία!
-Αίσχος , ντροπή σου! κατεβάστε τον κάτω! Άρχισαν με άγριες φωνές να φωνάζουν από τις πρώτες σειρές!Κάποιοι κινήθηκαν εναντίον του!
-Σταθείτε  , δεν τελείωσα ! Αφήστε με να ολοκληρώσω! Ναι, θα τους πούμε ότι όλα αυτά υπάρχουν , μα θα προσθέσουμε με τρόπο που να τους πείσουμε κάτι ακόμα…Ότι έχετε χρόνο , έχετε άφθονο χρόνο μπροστά σας  , για να τα κάνετε όλα αυτά!
Σείστηκε η αίθουσα από το χειροκρότημα! Άρχισε να ξαναγράφεται το τελικό συμπέρασμα του συνεδρίου. Ο τίτλος του: Έχετε χρόνο! Και ο  νέος σύνεδρος…πλέον ανήκει στο Δ.Σ….

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για την ψυχή μας από αυτόν τον τίτλο! Έχεις χρόνο! Μα και από αυτά που γράφτηκαν στις μέσα σελίδες : Τώρα αγόρασε ηδονή και απόλαυση! Πρόσκαιρο και μάταιο γέμισε την σακούλα σου! Κάποια στιγμή θα τα δεις και αυτά, τα του Θεού! Έχεις χρόνο, νέος είσαι ακόμα! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα! Στιχάκι βγήκε πάλι ! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα, όχι τώρα!
Εξαγοραζόμενοι τον καιρό! Όχι ως άσοφοι μα ως σοφοί! Πονηρές οι μέρες! Και ο χρόνος γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει! Καλή χρονιά! Καλή μετάνοια!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019 





21 Δεκ 2017

Μάνα μας βρες την φωνή σου!



Πῶς ἐβιάσθη κ᾽ ἐσήμαινε τόσον ἐνωρίς, ὁ παπα-Μανωλὴς ὁ Σιρέτης, τὴν ἀκολουθίαν τῶν Χριστουγέννων;
 Ἢ ὕπνον δὲν θὰ εἶχε, ἢ τ᾽ ὡρολόγι του εἶχε σταματήσει, ἢ τὸ ξυπνητήρι του τὸν ἐγέλασε.
 Ἄλλες χρονιὲς ἡ καμπάνα ἐβαροῦσε τέσσερες ὧρες νὰ φέξῃ, 
τώρα ἐχτύπησε βαθιὰ τὰ μεσάνυχτα....
( Αλ.Παπαδιαμάντης . Η Ντελησυφέρω .Απόσπασμα) 

Ήτανε κάποτε μια Μάνα. Κι είχε πολλά παιδιά καμωμένα, αμέτρητα. Από μωρά τα μάζευε γύρω της και τους μιλούσε, και τους διάβαζε και τους διηγιόταν. Με γάλα γλυκό και μέλι φρόντιζε την θρέψη τους. Και εκείνα μεγάλωναν και έφευγαν και ξαναγύριζαν συνέχεια και ξανάφευγαν για τόπους μακρινούς. Και χαιρότανε η Μάνα που ποτέ τους δεν την ξέχναγαν και που θυμόντουσαν πάντα όλα τα όμορφα λόγια και όλες τις άγιες λέξεις που από το στόμα της πρωτάκουσαν. Γιατί ήταν δρόμοι μυστικοί εκείνα τα λόγια και μόνο όταν τα ψέλλιζαν μπορούσαν να επιστρέφουν κοντά της!
Και κύλησαν τα χρόνια τα αιώνια , μα η Μάνα ποτέ δεν γερνούσε! Αγέραστη, αγέρωχη, ακλόνητη και απέθαντη συνέχιζε να βγάζει αρώματα απ το στόμα της και να μοσχοβολάνε οι λέξεις τόσο που ποτέ να μην ξεθυμαίνει το άρωμά τους. Μα την φθόνησε τόσο ο πανούργος δράκος ο δυσώδης! Και άρχισε να ψιθυρίζει άλλα λόγια στ αυτιά των νιογέννητών της . Άχαρα και άχρωμα και παράξενα και πολλά από αυτά, που άρχισαν κείνα να μπερδεύονται και να χάνουν τον δρόμο της επιστροφής στην αγκαλιά της Μάνας…
Και εκείνη όλο έκλαιγε και μοιρολογούσε τα χαμένα τα παιδάκια της. Κι από το πολύ το κλάμα και το μοιρολόγι θάμπωσαν τα μάτια της, σίγασε η φωνή της, στέρεψε  το γάλα που έθρεφε τα παιδιά της…Σπάνια πλέον μιλούσε.
Μόνο σαν κάποτε-κάποτε κάποιο βλαστάρι της έβρισκε της επιστροφής τον δρόμο  θυμόταν εκείνη τις άγιες λέξεις, τις μυστικές αγάπες! Κάποιες νύχτες μέσα στον χρόνο έρχονται τα μεγάλα της παιδιά που ποτέ δεν λησμόνησαν τα κρυφά περάσματα, τα καθαρά τα μονοπάτια  και αυτή τα καλοδέχεται και τα γλυκοφιλά στο στόμα! Τώρα εκείνα της μιλούν! Και αυτή σιωπηλή και  μελαγχολική τα ακούει και για λίγο ξεχνά την πίκρα της!  Ήρθαν πολλά και απόψε, την παραμονή της Γέννας του Θεού! Ο Όμηρος και ο Ησίοδος, ο Διονύσιος και ο Τέλλος, ο Αριστοτέλης, ο Ανδρέας, ο Κώστας και ο Κωστής, ο Στρατής, ο Λορέντζος, ο Νικηφόρος, ο Οδυσσέας, ο Φώτης της και ο Μενέλαος, ο Τάσος, η Πηνελόπη,  η Μαρία, ο Νίκος, ο Γιώργος, ο Άγγελος, ο Ιωάννης, η Γαλάτεια, ο Γιάννης, ο Γεώργιος, η Ζωή, η Βασιλική…η Κική της και άλλοι και άλλοι πολλοί…Να και ο Αλέξανδρος τελευταίος πρόκαμε σήμερα και ήρθε παραμονές της Γέννησης του ουρανόθεν Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων!
 Θαλασσοδάρθηκε, κινδύνεψε ξανά, μα ποτέ του δεν θα ξεχνούσε  να έρθει και εκείνος μαζί με τα αδέλφια του να χαιρετήσει την Μάνα. Κάθισαν όλοι γύρω της και άφησαν αυτόν να τους διαβάσει μια νέα του ιστορία, με Φως αληθινό από το Άγιο Δωδεκαμέρι των ταπεινών τούτου του κόσμου. Ξεκίνησε εκείνος να διηγείται για τα ορφανά της θειάς Αχτίτσας, που έκαμαν Χριστούγεννα πέρυσι πρώτη τους φορά χωρίς πόδια γυμνωμένα. Και δάκρυσε η Μάνα για τα ορφανά μα και για όλες τις λέξεις που έβαλε ο Αλεξανδρής της στην ιστορία του. Εκείνη του τις έμαθε! Τις άγιες τούτες λέξεις! Τις μυστικές αγάπες!
Έφυγαν το ξημέρωμα ξανά! Μονάχη της η Μάνα πάλι καρτερά τον γυρισμό τους! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική! Που τον Χριστό ταξιδεύεις εκεί που το σκοτάδι ακόμα κρατά σφαλιστά  τα μάτια μας! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική, βρες πάλι την φωνή σου, με άρωμα να γεμίσεις κάθε ανασασμό μας!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"( εκδ. "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019 και από εκπομπή με τίτλο: Κυρ Αλέξανδρε μη σταματάς να μας μιλάς!

15 Δεκ 2017

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 8


 

Ιερομαρτύρων κέρασμα ,η έσχατη λειτουργία.
Συνεσταλμένα βήματα , ανεβλαβή τα οικεία.
Αντίβαρο στην ξαστοχιά , στην Θεία δικαιοσύνη !
Τροφός Ζωής κατέρχεται,  πρεσβείες να ταχύνει  .

Του Παναγίου μνήματος φύλακας Ηρακλειώτης!
Με μεσιτεία του Αη Μηνά , Πατριάρχης και Δεσπότης !
Γιάντα μη και δε σ αγαπώ Άγιε και Παναγιά μου ;
Της πίστης βάρεσε η γροθιά και έγιναν τα όνειρά μου !
  
Νύχτα  μερώνεται  με φως από έκπαγλο φεγγάρι !
Αγρύπνια και υπομονή κούτσουρα για κλινάρι !
Πορεία στο μεσόνυχτο από αναγκεμένους !
Πίστης εξιστορήματα για τους  αναστημένους !

Στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία . Απόγευμα της τρίτης μας φετινής μέρας στο Όρος .  Στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου ξανά . Εσπερινός  με στιχηρά  του Αγίου Φωκά του Ιερομάρτυρα  και θαυματουργού ! Του μηνύθηκε το μαρτυρικό του τέλος με περιστέρι,  που ένα στεφάνι του έβαλε στο κεφάλι και με ανθρώπινη μιλιά του είπε : Ποτήριον κεκέρασται και δεί σε αυτό πιείν ! Το μαρτύριο των Ιερομαρτύρων είναι η τελευταία τους λειτουργία πάνω στη γη ! Εποίησε και αυτός , κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο , την τελευτήν τελευταίον μυστήριον !     
 Ο πατήρ Σίλας βδομαδιάρης ιερέας! Η ελάχιστη στιγμή είναι σπουδαία γι αυτόν !  Είναι τόσα χρόνια παπάς και θαρρείς πως είναι η πρώτη του φορά που βηματίζει ως ιερουργός . Δεν τον αγγίζει διόλου η επανάληψη , δεν υποχωρεί στης ανεβλαβούς εξοικείωσης το αδιόρατο σαράκι… Σαν να τα πρωτοφορά τα ιερατικά του ιμάτια  ! Όλο και πιο λαμπερά, όλο και πιο καινούρια !  Στις μακρόσυρτες συγκλονιστικές  σιωπές ανάμεσα στις μυστικές ευχές του ,στον Άγιο Νικόλαο ,  το μόνο που ακούγεται είναι ο Απλούς να ξεπνέει βαθιά το …διοξείδιο της πίστης  !  Ο γέροντας Ιωακείμ απαγγέλει το Καταξίωσον Κύριε ! Κάθε λέξη τονισμένη απ της καρδιάς του το αστείρευτο «μελανοδοχείο» !  Οι Θασίτες Πατέρες πλησιάζουν με συστολή  το δεξί αναλόγι για την παράκληση της Παναγίας ! Η παρακλητική προστακτική των  δεομένων συναμαρτωλών !Πρόφθασον , τάχυνον και σπεύσον !Σκέπε , φύλαττε  και φρούρει  !  
Μετά το Απόδειπνο , η  Γαλακτοτροφούσα κατεβαίνει από την κορυφή του τέμπλου  με το αντίβαρό της κρατημένο από τον πατέρα Φιλήμονα . Την προσκυνάμε πριν βγούμε έξω .  Όλη μας η ελπίδα στα εικονίσματα της Τροφού της Ζωής μας !  Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας! Του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων τα λόγια  και αυτά κατέρχονται εξ Ουρανού ,ευγνωμοσύνης  εφύμνια  : Βρέφος βλέπω και Θεό μου αναγνωρίζω, βρέφος που θηλάζει και τον κόσμο διατρέφει, βρέφος που κλαυθμυρίζει και στον κόσμο ζωή και χαρά χαρίζει, βρέφος που τυλίγεται στα σπάργανα και από τα δεσμά της αμαρτίας με λυτρώνει, βρέφος μέσα στις μητρικές αγκάλες ως αληθινός άνθρωπος που δεν λείπει καθόλου από τη γη και το ίδιο στους κόλπους του Πατρός αναλλοίωτο και χωρίς να απουσιάζει καθόλου από τους ουρανούς.
Ευλογεί και υπόσχεται η Γαλακτοτροφούσα Παναγιά των Προφητηλιατών !  Αγαπά ελεημοσύνην και κρίσιν ο Κύριος( ψαλμ 32,5).  Αντίβαρο η ικεσία της Αγνής Μητροπαρθένου στην δικαιοσύνη του Κυρίου και στις ξαστοχιές μας...
Νύχτα ανύχτωτη από του φεγγαριού το γέμισμα . Στο πίσω μέρος της αυλής θαυμάζουμε όλοι μας  το χρύσωμα του στην θάλασσα . Ο Φώτης μας μιλά για των Αγγέλων τις σκάλες τις σεληνόφωτες. Η ποιητική υποβολή του Όρους δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο !
Στα χέρια μου κρατώ τον Αρχάγγελο του Μανταμάδου ! Μια εικονίτσα που μου χάρισε ο σχεδόν ενενηντακοντούτης Αγιασώτης  Κυρ-Παναγιώτης μετά το Απόδειπνο . Ο Ηρακλειώτης κυρ-Νίκος  , ο κατά πολύ μικρότερος  φίλος του , μαζί του φέτος , συνοδίτης και αδελφός,  τον ακολουθεί και στοργικά τον προσέχει . Μου δωρίζει ευλογίες από τα Ιεροσόλυμα. Μικρές εικόνες της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας και κάρτες από τον Πανάγιο Τάφο ! Και ένα στυλό από όπου βγαίνει ένας πάπυρος , με το ιερό κουβούκλιο την ώρα που φωτίζεται από το Άγιο Φως ! Αμέτρητα χρόνια κάθε Μεγάλη Εβδομάδα εκεί  και όχι μόνο , να στηρίζει με κάθε του δύναμη την αδελφότητα την φυλάττουσα της πίστεως τις Θερμοπύλες  ! Στον Πανάγιο Τάφο , στο τάμα ολάκερης της ζήσης του ! Να γράψεις φέτος το ημερολόγιο του Όρους  με αυτόν τον στυλό ! Να τα ακούσουμε μετά και στο Ηράκλειο στον σταθμό μας ! Έχεις λίγο χρόνο να σου διηγηθώ και εγώ κάτι ; Καθίσαμε σ ένα παγκάκι και άρχισε  για ώρα πολύ να μου διηγείται την ζωή του ! 
Κάθε της στιγμή ως τώρα ένα ατελείωτο θαύμα! Η μάνα του με την ακλόνητη πίστη τον κράτησε στα δύσκολα και στα ορφανεμένα ! Αυτή του μίλησε από μωρό παιδί  για την Παναγία και τους Αγίους ! Και έπειτα στον αγώνα της ζωής με όλα τα εμπόδια,  όλες τις κακοτοπιές , όλα τα ανηφόρια ,  εκείνος έβρισκε πάντα προστασία και σκέπη στην Παναγία και στους αγαπημένους του Αγίους . Τον Άγιο Μηνά και τον Άγιο Νεκτάριο ! Αυτούς παρακαλάει στα δύσκολα και στα ακατόρθωτα!  -Μέχρι και Πατριάρχη μου βγάλανε τον Θεόδωρο και Αρχιεπίσκοπο τον Ειρηναίο  , μου λέει και μόλις με βλέπει να χαμογελώ μου απευθύνεται με ύφος σοβαρό και απόλυτο ! –Δεν λέγω ψέματα παιδί μου ! Χτυπώ το χέρι γροθιά κάτω και τους κοιτώ κατάματα: Γιάντα μη δε σ αγαπώ Παναγιά μου και Άγιε μου Μηνά ! Κάμε τούτη τη χάρη ! Και τρέχουν αμέσως ! Ό,τι και να τους ζητήξω! Και τα κατάφερε ο Κυρ-Νίκος  φτωχός και αδύναμος στα ξεκινήματα  να πορευτεί με λεβεντιά  ως τα τώρα στη ζωή του,  δίχως να ξεχνά ποτέ τα ευχαριστήριά του  ! –Θα πάω στην Παναγούδα μεθαύριο την Κυριακή  αν θέλει ο Θεός ! Έχω φέρει μια μεγάλη  εικόνα της Ιεροσολυμίτισσας, να την αφήσω εκεί , να την έχουν οι πατέρες και ο Άγιος που τόσο την αγάπαγε την μορφή της ! Την είχε δει ο Άγιος Παϊσιος στο καλυβάκι του ! Του παρουσιάστηκε ντυμένη στα χρυσά ! Με πρόσωπο που άστραφτε ! Η πιο όμορφη όψη του κόσμου ! Αυτή έλεγε είναι ακριβώς η μορφή της! Σε αυτήν την εικόνα έχουμε την πιο παραστατική αποτύπωσή της !
Μου είπε πολλά ο Κυρ-Νίκος ο Ηρακλειώτης εκείνο το βράδυ στην φεγγαρόλουστη αυλή έξω απ το καθολικό του Ενδόξου  Ηλιού . Πόσες φορές δεν έκανε εκείνες τις 2 περίπου ώρες απευθείας  με την γοργοτάξιδη  ψυχούλα του την …πτήση Ιεροσόλυμα –Άθως μετ επιστροφής ! Μίλησε για ανθρώπους που γεύτηκαν σάρκα και αίμα στην Θεία μεταλαβιά ! Για υπέρλογες ιάσεις , για Θείες παρεμβολές και επεμβάσεις, για το πλούσιον έλεος του Φιλανθρώπου .
Για την άδολη πίστη των ταπεινών τούτου του κόσμου ,  που όρη μα και τον Άθωνα μεθιστάνει , όπου και να βρίσκεται ένα δυσκολεμένο του παιδί , να το σκεπάσει με την παρηγορητική του αποσκιάδα  . Δεν θα γραφτούν εδώ οι στα σίγουρα συγκλονιστικές  λεπτομέρειες . Το μόνο βέβαιο είναι πως για κάθε γροθιά που ως τα τώρα  έχει χτυπήσει χάμω τούτος ο απειρόκακος  Κρητικός , σε κάθε απίθανο για τους πολλούς αίτημά του προς τον Ουράνιο Αρχηγό και Τελειωτή της πίστεως, υπάρχουν πολλές γροθιές σφιγμένες σε στρωτές μετάνοιες , μπροστά σε εικονοστάσι . που στο κέντρο του έχει την γλυκύτατη αχειρότευκτη μορφή της Ιεροσολυμίτισσας !  

Λίγες ώρες ως τις 2 τη νύχτα που είχαμε συναποφασίσει έγερση .
Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του . Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη , για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του .  Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων , ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα ! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν  για ησυχία και προσευχή . 
Ήταν από τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσαμε να τον δούμε από κοντά και να του μιλήσουμε . Το ίδιο όμως γνώριζαν και σχεδόν όλοι οι επισκέπτες προσκυνητές στα μέρη πέριξ των Καρυών . Γι αυτόν τον λόγο και για να προλάβουμε έστω για λίγο τον παππούλη θα έπρεπε να ήμασταν από πολύ νωρίς έξω από την πόρτα του κελιού ! Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα , με ένα έκπαγλο  φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο . Πετάμε από χαρά ! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς . Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο  και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως  μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού ! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου ! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους !  Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη ,  ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν ! 
Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ ! Βολεύτηκε όπως -όπως  πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες  περίπου ! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία , ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί , για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών . –Είχαμε έρθει και πέρυσι ! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες , γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε ! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα !   Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος ! Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον  πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής .  Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης  σειράς να δουν τον Γέροντα , το πνευματικό άνθος της σποράς  του Αγίου Παϊσίου  . Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές . Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση : Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα ! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν δς συνετόν, ρθριζε πρς ατόν, κα βαθμος θυρν ατο κτριβέτω πούς σου. ( Σοφ.Σειράχ 6,36)  Άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια  παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή  !  Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω ! Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει ! 
Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν ! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό ! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε ,  κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε : Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο   σε παρακαλώ νε έρθεις  και εσύ στην κηδεία του δικού μου ! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα ! Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της ! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή !  
Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία ! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί! –Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές ! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια ! 1983, 84 ήτανε ! Μπήκαμε μέσα , βλέπουμε έναν Γέροντα . Μας λέει : Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη ! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία ! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ ! Μόλις ήρθατε έφυγε !  Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια ! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων , έχουν συμβεί θαύματα ! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό !  Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου ! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς ! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα : Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ ! 
Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους , αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία ;    Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους . Σχεδόν πεντέμισι  το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα . Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας  ! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια ! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου , μόλις μας άνοιξαν την πόρτα,   ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου ! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο  Άθωνα ! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου ! Ο Παπάς , ο Θεολόγος , ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ , ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής , ο φωτιστής , ο διακριτικός, ο ελεήμων,  ο καλλίφωνος ! 
Μόνασε στον Λίβανο και όταν ήρθε για να σπουδάσει την Θεολογία στην Θεσσαλονίκη συνδέθηκε στενά με τον Άγιο Παϊσιο .Εκείνος  έμελε να του δώσει  το μέγα Αγγελικό σχήμα και αυτός  να γίνει ο βιογράφος του Αγίου! Εδώ σ αυτά τα μέρη που τώρα στεκόμαστε ολοκλήρωσε  το υπέροχο αυτό και πασίγνωστο ανά τον κόσμο … μπλε βιβλίο μόλις λίγο καιρό πριν εκδημήσει πλήρης υπομονής και ευχαριστίας εις Κύριον στα 61 του μόλις χρόνια έπειτα από μαρτυρικούς πόνους και πολύχρονη ασθένεια .   
Αγάπησε τόσο πολύ της Ελλάδα ! Έλεγε με πόνο ψυχής για τους σύγχρονους Έλληνες ο μακαριστός Ισαάκ πως : «Το ορθόδοξο κύτταρο μέσα τους υπολειτουργεί. Σκέφτομαι πόσο σε παλιές εποχές η θεολογία αποτελούσε ανάγκη βιοτική του λαού και πόσο σήμερα έχει αποξενωθεί από τα ενδιαφέροντά του».
 «Παλιά μιλούσαν μέσα στα μπακάλικα και τα καφενεία για αλήθειες δογματικές. Η θεολογία έγινε υπόθεση πανεπιστημιακή κι όχι κατάσταση βιωματική. Τρέφεται από τη λογοκρατία, ενώ θα έπρεπε να ζούσε από τον Λόγο. Το μεγαλύτερο κακό για τον σημερινό άνθρωπο είναι τ’ ότι μέσα στην κοινωνία δέχεται τόσα πολλά ερεθίσματα. ώστε του μένει ελάχιστος χρόνος για να σκεφθεί τον Θεό». Πηγή: Μον. Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος τ. Γ’ /1956-1983, Εκδ.Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτ. 2011.

Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη , σε τούτο το χάραγμα μιας  νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό , να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του . Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος , και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου  ουρανίου οίκου  και να δούμε μέσα τους  τον ταλαίπωρο εαυτό μας , τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της  αδρανούς ψυχής μας , διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους , από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων.  Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ ,  ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου  . 
Και ο παπά Ευθύμης πλέον να τους έχει μαζί …σε παράταξη μάχης . Σε μια διαφορετική στην κυριολεξία παράταξη μάχης βρισκόμαστε σχεδόν όλοι περιμένοντας τον Γέροντα . Κάποιοι προσπαθούν να κατατάξουν εαυτούς και αλλήλους σε σειρά , ανάλογα με την ώρα προσέλευσης . Μερικοί  φαίνεται αυτό να το αγνοούν και επικαλούμενοι ιδίους λόγους θέλουν να προσπεράσουν …Δυο,  αλλοίμονο,  παραλίγο να έρθουν στα χέρια!  Θυμόμαστε τον ιδιαίτερο κανόνα του Αγίου Παϊσίου του Βελιστσκόφσκυ  . Δεν άφηνε τον ήλιο να δύσει επί του παροργισμού ! Αν κάποιος είχε οργή εναντίον αδελφού , σε αυτόν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Ναό ή να συμπροσευχηθεί στο Πάτερ ημών . Αλήθεια πως πρέπει να μας συνέχει κάθε στιγμή αυτός ο κανόνας του Προφητηλιάτη  Αγίου  !  Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει. –Ο Γέροντας μας άφηνε μια ώρα και παραπάνω να περιμένουμε ! Δοκίμαζε την υπομονή μας ! Και έπειτα έβγαινε! Κάποιοι έφευγαν . Εμείς εκεί , όσες ώρες και να κανε θα τον περιμέναμε ! Καταλαβαίνουμε γρήγορα  πως  η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει . 
Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη,  πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας. Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε  χρόνια , μας μιλά για τα δικά του θαύματα  , τα δυο παιδιά του ! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή ! -Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και  περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη . Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω . Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι . Τι να κάνω , φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες . Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του ! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει …Γελούσε μόλις κατάλαβε ! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή ! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο ! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης . Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά  και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι , ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά . Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης ! -Παρ το αδελφέ μου , θα βρω άλλο εγώ ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά ! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή !Κύριος οίδε !
Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ , την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα  που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο  μέρος της μυρώπης καρδιάς του,  όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία ! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές . Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά , υποχωρεί , πολλαπλασιάζεται , βαραίνει, σημαδεύεται …  ( συνεχίζεται με το 9ο μέρος)

                                              Νώντας Σκοπετέας                                      

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως»,  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως»  στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~